Loura Zijdel-Eelkema

This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

Hallo allemaal! Ik ben Loura Zijdel-Eelkema en ben in 1960 in Oudebildtzijl geboren. Ik heb mijn hele jeugd in Zaandam gewoond tot ik uitvloog en vervolgens trouwde met Ruud en in Mijdrecht neerstreek.

In 1991 zijn we met 1 jaar oude Marjolein naar Engeland verhuisd, waar Marco in 1992 is geboren en waar we 3½ jaar met ontzettend veel plezier gewoond hebben. In 1995 hebben we de oversteek naar Amerika gemaakt, waar we nu dus nog steeds zitten.

Voor zover ik mij kan herinneren heb ik altijd met kinderen gewerkt. Ik nam op mijn 12e afscheid van de zondagschool als kind, maar bleef om bij de kleintjes te helpen en heb ik de peuters en kleuters elke zondag tot mijn 18e onder mijn hoede gehad. In de zomers begeleidde ik kindervakantiekampen en later ben ik als leidster meegegaan met kinderen naar Frankrijk, een uitwisselingsprogramma tussen de Franse en Nederlandse PTT. Na het atheneum koos ik voor de lerarenopleiding VL-VU in Amsterdam met het idee om met de vakken boekhouden en economie uiteindelijk het onderwijs in te gaan. De toen nog in oprichting zijnde lerarenopleiding bleek te chaotisch voor mij te zijn, en heb ik na twee jaar deze opleiding ingeruild voor het bedrijfsleven. Ik ben rapporteur maandstaat RPS aan de Nederlandse Bank geworden bij de Postbank en heb daar tot Marjoleins geboorte gewerkt. In die jaren heb ik aan ongeveer 40 leerlingen bijles gegeven. Een enkele leerling jarenlang maar de meeste op korte termijn basis. Het onderwijsbloed kruipt toch waar het niet gaan kan.

In Engeland heb ik rustige jaren gehad. De kinderen waren nog klein en we genoten van het land en al het bezoek. Toen we in 1995 in Amerika terechtkwamen en de kinderen naar nurseryschool gingen, kwam ik al snel in aanraking met de juffen en werd ik substitute juf voor verschillende klassen op de nurseryschool.

Al vrij snel na onze aankomst in Amerika hoorden wij van het bestaan van 't Schooltje, een NTC-school gevestigd in Randolph. Daar zijn Marjolein en Marco een aantal jaren naar toe gegaan. Ik werd gevraagd om bestuurslid te worden en kwam in het wereldje van de NTC-scholen terecht. Ik maakte voor 't Schooltje het informatieboekje en zorgde dat kinderen op de computer konden werken. In mei 1998 werd deze school opgeheven door verhuizing van de juf. Lisette Havermans en ik zijn toen aan de slag gegaan en hebben wij 't Klokhuis opgericht omdat wij het heel belangrijk vonden om door te gaan met de Nederlandse taal voor onze kinderen. We begonnen met 20 kinderen die om de keukentafel bij de juf thuis en bij mij thuis hun werk deden. Door de komst van onze jongste dochter Mariella is de zoektocht naar een andere ruimte versneld en konden we gelukkig terecht in een kerk in Berkeley Heights en na een paar jaar in de locatie Summit.

In de loop van de jaren heb ik veel juffen/meesters zien komen en gaan en hetzelfde geldt voor de kinderen. We zijn inmiddels uitgegroeid tot een school met ongeveer 400 leerlingen in de leeftijd van 2.5-18 jaar plus volwassenen: met locaties in Gillette, NJ, verschillende locaties op Manhattan, Brooklyn en in Harrison (Westchester) NY, en een enthousiast team van ongeveer 35 juffen èn meesters. Samen met Veerle ben ik dagelijks druk bezig om de organisatie van de locaties goed te laten verlopen.

Daarnaast ben ik sinds september 2013 voorzitter van de Orde van den Prince afdeling Manhattan. Een hele eer. Ik hoop met dit voorzitterschap de belangen te behartigen van de Nederlandse taal en cultuur en een vaste band te houden met Vlaanderen en Nederland.

Het is geweldig te zien hoeveel de kinderen leren op school en de verhalen van de teruggekeerde kinderen naar Nederland en België die zonder veel problemen in kunnen stappen, maakt dat ik dankbaar ben voor wat we met ons allen hier bereikt hebben. Ik hoop dat we dit nog vele jaren kunnen volhouden maar heb ik hier alle vertrouwen in als ik zie dat er toch iedere keer weer nieuwe mensen op welke manier dan ook een rol in 't Klokhuis komen spelen.

Loura

Interview met Loura door Wereldomroep